Op 23 februari jl. stelde ik het volgende, in mijn recensie over de voorjaarsexpo in de Cultuurdome: ‘Mik Augusteijn, beter bekend als Kwastloos, stelde dat de sluiting in een patroon paste. Zowel de lokale overheid (Gemeente Almere) als de (regionale) journalistiek lijken volgens hem cultuur te verwaarlozen. De regionale media hadden, bij het bezoek van de broedplaats, enkel interesse voor de sluiting.’
Ik benoemde de desinteresse van (regionale) media in cultuur in Flevoland en Almere slechts terloops. Niettemin raakt het bij mij een gevoelige snaar.
Mensen die mij volgen, weten dat deze website sinds het najaar van 2024 in de lucht is. En dat ik sindsdien steevast over Almeerse beeldend kunstenaars heb geschreven. Dit doe ik niet zomaar. In de eerste plaats doe ik dit, omdat ik het leuk vind om over kunst te schrijven. En met name over beeldende kunst. Maar er is ook een noodzaak. Ik vul een gat op, die andere media achterlaten. Ik verwacht, om heel eerlijk te zijn, geen gedegen recensies van populaire kranten. Maar dat ook kwaliteitskranten en De Groene Amsterdammer er niet op in gaan, is wel onaangenaam verbazend.
Dat de landelijke media als het over de polder gaat, vooral over het feestgedruis op Walibi schrijven, is deels voorstelbaar. Er zijn zoveel steden en dorpen in Nederland. Bovendien moet Flevoland nog groeien in de kunsten. Dit geldt extra voor Lelystad en Almere (maar ook een beetje voor Dronten). Al gaat dit argument niet helemaal op, gezien het aantal kunstenaars in de polder – en zeker in de steden – niet op twee handen en voeten te tellen zijn.
Regionale en lokale media
De matige interesse van regionale media is wel stuitend te noemen. Zeker omdat de redacties dichterbij de culturele instellingen zitten. Vanuit een Almeers perspectief, moet ik wel toegeven dat de media hun best doen om de evenementen te aankondigen. En als er zorgen zijn, zoals de sluiting van de Cultuurdome of de financiële redding van een broedplaats in Dronten, worden die benoemd.
Maar de makers verdienen meer. Hun werken moeten serieus besproken worden. Neem een voorbeeld aan de kwaliteitskranten, De Groene of desnoods VPRO’s 3voor12. Ga in op de iconografie. Betrek de kunstgeschiedenis erbij. Ventileer desnoods de mening over wat werkt in een schilderij (of muziekstuk, of toneelstuk) en wat niet. De makers hoeven het niet met je eens te zijn, maar zullen het wel waarderen als je er diep op ingaat.
Maar dit, maar dat…
Te druk en/of te weinig pecunia? Dat kan. Maar alle regionale media hebben – tot slot – ook sportjournalistiek in hun portefeuille. En hebben daarvoor ook redacteuren in dienst. Waarom zou dit niet voor cultuur kunnen? Zat universitaire alumni die een journalistiek profiel hebben. En al is dat niet zo, dan kun je die mensen bijscholen. Wat op gaat voor sport, kan ook opgaan voor cultuur. Het hoeft niet duur te zijn. Het zou Omroep Flevoland alleen al sieren als ze een aparte pagina met ‘cultuur’ te hebben; dat hebben zij niet eens.
Gebrek aan interesse bij lezers en kijkers? Interesse kun je wekken. Dat doe je door te ‘valoriseren’; het laagdrempelig maken van kennis. Denk maar aan Gabriel Martina (Gabs Wildebras) of Freek Vonk; met aanpassingen – zoals straattaal of sensationele taal – enthousiasmeren zij kinderen met succes over de natuur. Aan kunst gerelateerde wetenschappen, zoals letterkunde of kunstgeschiedenis, lenen zich hier perfect voor! Omroep Flevoland en 1Almere zijn strikt genomen óók publieke omroepen. Zij zijn immers gefinancierd door respectievelijk alle Almeerders en Flevolanders. Zij zouden dit helemaal ‘moeten’ doen!
Je kunt het ook niet doen. Maar dan blijven een heleboel makers onbenoemd, met verstrekkende gevolgen (zoals financiering). Het geeft ook een beperkt beeld van een stad of provincie. En consumenten … die hebben minder begrip van de kunsten. Op dit gebied verbreden zij hun horizon dus niet.
De keuze is aan de media. Ik blijf vooralsnog wél schrijven en posten: dat is zeker.